Jump Then Fall..
Ako si Samantha Jane Gonzales. 2nd year college. Taking up BS Accountancy. Kilala ako bilang seryoso, unfriendly at nerd na tao. I graduated valedictorian nung highschool at scholar ako sa school na kinabibilangan ko ngayon.
Pero, di naman talaga ako unfriendly eh. Nag-iisa lang talaga ang taong pinagkakatiwalaan, minamahal at kaibigan ko. Siya si Joshua Jimenez. Ang best friend ko since namulat ako sa mundong ito. Oo, ganun na katagal. Once kasi ng may naging friend ako, trinaydor lang ako. Kaya I promised myself na Joshua will be my one and only best friend.
Pero, di rin siguro maiiwasan na mabago ang nararamdaman ko. OO, inlove ako sa nag-iisang best friend ko.
Yun nga lang, di niya alam yung nararamdaman ko. Natatakot kasi ako. Natatakot ako na baka kapag sinabi ko, layuan niya ko. Ireject niya ko. Iwasan niya ko. Ayoko'ng mangyari yun. Ayoko talaga.
~ ~ ~
Hinihintay ko ngayon si Joshua. Sabay kaming pupunta ng school. Parehas din kami ng kinukuhang course at same block din. Ayaw namin maghiwalay no?
"SamSam ko?" Tawag niya sa habang papasok ng bahay namin. Ganyan na yan. Papasok na lang bigla. Siyempre, kilala na siya ng lahat dito.
"I'm here Josh." Habang nakasmile ako'ng humarap na nagsusuklay pa ng buhok.
"Nagsusuklay ka pa lang?"
"Obvious naman di'ba?" Sabay tawa naming dalawa.
"Sila tita at tito? Umalis na?" Mga magulang ko yung sinasabi niya.
"Yup. As always naman. Di ka na nasanay."
"Paano na lang kaya kung wala ako? Alone ka talaga. Forever alone." Wala din kasi ako'ng kapatid. Parents ko naman. Laging wala sa bahay dahil sa work. Kaya puro si Yaya o kaya si Josh lang ang kasama ko sa bahay.
"Oo na. Alone na kung alone."
"Bakit kasi di ka magdagdag ng kaibigan?"
"Bakit pa? Andyan ka naman eh." Sabay wink sakanya.
"Eh. Paano na lang kung wala'ng JOSH ngayon."
"Edi wala ding SAMANTHA ngayon."
"Samsam, di lahat ng oras andito ako. You need a friend."
"Joshie, simula nung ginawa sa'aking pantatraydor ni Jana, ayoko ng magtiwala pa sa iba. Okay? Halika na. Alis na tayo." Sabay kuha ko sa bag ko at labas naming dalawa.
Ano kaya ibig sabihin niya dun? Ayaw na ba niya ko maging best friend? Sawa na ba siya sa'akin?
JOSH POV
Kasabay ko nanaman ang minamahal ko'ng bestfriend. Naglalakad lang kami papuntang school dahil walking distance lang naman ito mula sa bahay nila Sam.
At this time, kinukulit ko na siya na magkaroon ng friend. Maging friendly ba. Ewan ko ba dito kay Sam. Simula nung kay Jana. Di na siya nagtiwala sa iba. Naging serious type at unfriendly siya. Pero di ko naman maiwan si Sam. Mahal ko siya.
Oo, Mahal ko ang bestfriend ko. Ewan ko pero, di ko masabi sakanya. baka kasi sagutin lang niya ko na BESTFRIEND lang ang turing niya sa'akin. Ayoko naman. Kaya mas mabuting bestfriend na lang. Mas nakakasama ko siya. Mas naaalagaan ko siya.
Pero, tama ba'ng ilihim ko sakanya yung nararamdaman ko? Hay. Ang hirap.
Wala yung prof namin sa first class namin. Kaya napagpasyahan namin ni Sam na mag-aral para sa exam namin sa next subject. Pero nabobored naman ako dahil alam na namin pareho yung mga dapat gawin dun. Ewan ko ba kay Samsam kung bakit ang tyaga niya mag-review. Kaya di bumabagsak eh. :)))
"Samsam. Gutom na ko." Sabi ko sakanya habang may sinosolve siyang equation.
"Sige. Bili ka muna. Wait kita dito."
"Eh. Ayoko kitang iwan eh."
"Joshie naman, nag-aaral ako oh? Bili ka na alng tapos bumalik ka."
"Wala kang ipapabili?"
"Busog pa ko eh." Sagot niya habang nakatingin pa din sa sinosolve niya.
SAMANTHA'S POV
Bumili pa naman si Josh ng makakain niya. Grabe, ang takaw talaga nun. Maya-maya, may kumausap sa'akin.
"Hey! You're Samantha right?" Sabi sa'akin ng lalaking akala mo eh kagwapuhan, pero di naman. Makinis lang siya. At matangkad.
"Yes. Yes, I am. Any problem?"
"Ang sungit mo naman. Tama pala yung sinasabi nila. Pero, gusto ko yung mga ganyan. Hard-to-get effect sa simula." Ano ba yung sinasabi nito? Anong hard-to-get?
"Excuse me? I don't know what you are saying."
"I'm Mark." Sabay abot ng kamay niya. Tiningan ko lamang siya at di pinansin. Nagpatuloy na lang ako sa sinosolve ko. Nagulat ako ng hinawakan niya ang balikat ko.
"Ano ba'ng problema mo?! Nakikipagkilala lang sa'yo yung tao ah?!" Pasigaw niyang sabi.
Di ako nakasagot dahil biglang dumating si Josh at sinapak ang lalaki. Tumayo naman ako para pigilan si Josh.
"Gag* ka pala pare eh. Kung ayaw ng babae, wag mo'ng pilitin!"
"Joshie, let's go. Wag mo ng pansinin niyan. Tara na." I said habang kinukuha ang bag at books ko. Ayokong makasaksi ng away. Kaya nilayo ko na lang si Josh.
"Okay ka lang?"
"Oo. Di ko naman pinapansin yung lalaki."
"Langya talaga yun. Pinagtritripan ka lang nun."
"Alam ko. Wala akong tiwala sa mga ganun. Ikaw? Okay lang ba yung kamay mo?"
"Oo. Okay lang." Nagulat naman ako ng niyakap niya ko.
"Basta para sa'yo." Nagulat naman ako sa ginawa niya kaya speechless ako. Nahalata niya siguro yun kaya tumakbo siya palayo.
Ano nangyayari kay Josh? Wala naman ako'ng nasabi ah?
Sinundan ko lamang siya. Nag-stop siya sa isang lugar kung nasan ang mga kabarkada niya. Nagtago naman ako sa isang place dun pero kita at rinig ko pa din yung pinag-uusapan nila.
JOSH POV
Ang weird. Lumalabas na tuloy ang mga nararamdaman ko. Hay.
"Oy pare! Ano nangyari?" Sabi ni Jay. Kabarkada ko. Alam ng mga kabarkada ko ang nararamdaman ko kay Sam.
"Si Sam nanaman iyan pare, for sure." Sabi ni Jake.
"Sabihin mo na kasi. Wag mo'ng isipin yung rejections. Ang importante, nasabi mo ang nararamdaman mo." Sabi ni Paul.
"Ewan ko. Natatakot talaga ako'ng iwasan ni Sam kapag nalaman niya ang nararamdaman ko. Kaya pinipigilan ko yung sarili ko'ng ma-fall ng sobra." sabi ko.
"Pare. Correction. Na-Fall ka na. Matagal na. Wag mo ng ipagkaila yun." Sabi ni Paul.
Napatigil kami ng makarinig kami ng boses. Boses na kumakanta.
"Pre? Boses ni Samantha 'yan ah?" Sabi ni Jake.
"Every Time You Smile, I Smile
And Every Time You Shine, I'll Shine For You
Whoa Oh I'm Feeling You Baby
Don't Be Afraid To Jump Then Fall, Jump Then Fall Into Me
Baby, I'm Never Gonna Leave You,
Say That You Wanna Be With Me Too
Cause I'm Gonna Stay Through It All So Jump Then Fall..
Hey Joshie. Please. Don't be afraid to JUMP THEN FALL INTO ME. 'Coz I love you too. Really, did I. I loved you since then. And I will love you more."
Tumakbo naman ako papunta sa studio. Di siya kalayuan dito sa place na 'to. Sure ako narinig ni Sam ang napag-usapan namin. Nang nakapunta na ko, nag-smile lamang siya sa'akin at ganun din ako.
"Alam mo na yung message ng kanta?" Sabi niya.
"Oo naman. Sorry. Di ko sinabi. Natakot lang kasi ako na----" Napigilan ako sa pagsasalita dahil kiniss niya ko. Kiniss ako ni Samantha. Ang bestfriend ko. Ang mahal ko.
"I love you. Sobra." Sabi niya.
"I love you too, Samantha. Supeeer." Sabay hug ko saknya.
SAMANTHA'S POV
Hindi ito panaginip. Hindi ito biro lang. Simula nung marinig ko mismo sakanya na mahal niya ko. Tumakbo agad ako sa studio para kantahin ang song na "Jump then Fall". At dun. Pinagsigawan ko sa buong campus. Na mahal ng isang Samantha Gonzales ang isang Joshua Jimenez.
Mahal niya din ako. Mahal din ako ng mahal ko. Mahal din ako ng bestfriend ko. Mahal din ako ng Joshie ko. Tadhana nga naman. :)))))))))))))
Kaya, just don't be afraid to JUMP THEN FALL. :))))
Pero, di naman talaga ako unfriendly eh. Nag-iisa lang talaga ang taong pinagkakatiwalaan, minamahal at kaibigan ko. Siya si Joshua Jimenez. Ang best friend ko since namulat ako sa mundong ito. Oo, ganun na katagal. Once kasi ng may naging friend ako, trinaydor lang ako. Kaya I promised myself na Joshua will be my one and only best friend.
Pero, di rin siguro maiiwasan na mabago ang nararamdaman ko. OO, inlove ako sa nag-iisang best friend ko.
Yun nga lang, di niya alam yung nararamdaman ko. Natatakot kasi ako. Natatakot ako na baka kapag sinabi ko, layuan niya ko. Ireject niya ko. Iwasan niya ko. Ayoko'ng mangyari yun. Ayoko talaga.
~ ~ ~
Hinihintay ko ngayon si Joshua. Sabay kaming pupunta ng school. Parehas din kami ng kinukuhang course at same block din. Ayaw namin maghiwalay no?
"SamSam ko?" Tawag niya sa habang papasok ng bahay namin. Ganyan na yan. Papasok na lang bigla. Siyempre, kilala na siya ng lahat dito.
"I'm here Josh." Habang nakasmile ako'ng humarap na nagsusuklay pa ng buhok.
"Nagsusuklay ka pa lang?"
"Obvious naman di'ba?" Sabay tawa naming dalawa.
"Sila tita at tito? Umalis na?" Mga magulang ko yung sinasabi niya.
"Yup. As always naman. Di ka na nasanay."
"Paano na lang kaya kung wala ako? Alone ka talaga. Forever alone." Wala din kasi ako'ng kapatid. Parents ko naman. Laging wala sa bahay dahil sa work. Kaya puro si Yaya o kaya si Josh lang ang kasama ko sa bahay.
"Oo na. Alone na kung alone."
"Bakit kasi di ka magdagdag ng kaibigan?"
"Bakit pa? Andyan ka naman eh." Sabay wink sakanya.
"Eh. Paano na lang kung wala'ng JOSH ngayon."
"Edi wala ding SAMANTHA ngayon."
"Samsam, di lahat ng oras andito ako. You need a friend."
"Joshie, simula nung ginawa sa'aking pantatraydor ni Jana, ayoko ng magtiwala pa sa iba. Okay? Halika na. Alis na tayo." Sabay kuha ko sa bag ko at labas naming dalawa.
Ano kaya ibig sabihin niya dun? Ayaw na ba niya ko maging best friend? Sawa na ba siya sa'akin?
JOSH POV
Kasabay ko nanaman ang minamahal ko'ng bestfriend. Naglalakad lang kami papuntang school dahil walking distance lang naman ito mula sa bahay nila Sam.
At this time, kinukulit ko na siya na magkaroon ng friend. Maging friendly ba. Ewan ko ba dito kay Sam. Simula nung kay Jana. Di na siya nagtiwala sa iba. Naging serious type at unfriendly siya. Pero di ko naman maiwan si Sam. Mahal ko siya.
Oo, Mahal ko ang bestfriend ko. Ewan ko pero, di ko masabi sakanya. baka kasi sagutin lang niya ko na BESTFRIEND lang ang turing niya sa'akin. Ayoko naman. Kaya mas mabuting bestfriend na lang. Mas nakakasama ko siya. Mas naaalagaan ko siya.
Pero, tama ba'ng ilihim ko sakanya yung nararamdaman ko? Hay. Ang hirap.
Wala yung prof namin sa first class namin. Kaya napagpasyahan namin ni Sam na mag-aral para sa exam namin sa next subject. Pero nabobored naman ako dahil alam na namin pareho yung mga dapat gawin dun. Ewan ko ba kay Samsam kung bakit ang tyaga niya mag-review. Kaya di bumabagsak eh. :)))
"Samsam. Gutom na ko." Sabi ko sakanya habang may sinosolve siyang equation.
"Sige. Bili ka muna. Wait kita dito."
"Eh. Ayoko kitang iwan eh."
"Joshie naman, nag-aaral ako oh? Bili ka na alng tapos bumalik ka."
"Wala kang ipapabili?"
"Busog pa ko eh." Sagot niya habang nakatingin pa din sa sinosolve niya.
SAMANTHA'S POV
Bumili pa naman si Josh ng makakain niya. Grabe, ang takaw talaga nun. Maya-maya, may kumausap sa'akin.
"Hey! You're Samantha right?" Sabi sa'akin ng lalaking akala mo eh kagwapuhan, pero di naman. Makinis lang siya. At matangkad.
"Yes. Yes, I am. Any problem?"
"Ang sungit mo naman. Tama pala yung sinasabi nila. Pero, gusto ko yung mga ganyan. Hard-to-get effect sa simula." Ano ba yung sinasabi nito? Anong hard-to-get?
"Excuse me? I don't know what you are saying."
"I'm Mark." Sabay abot ng kamay niya. Tiningan ko lamang siya at di pinansin. Nagpatuloy na lang ako sa sinosolve ko. Nagulat ako ng hinawakan niya ang balikat ko.
"Ano ba'ng problema mo?! Nakikipagkilala lang sa'yo yung tao ah?!" Pasigaw niyang sabi.
Di ako nakasagot dahil biglang dumating si Josh at sinapak ang lalaki. Tumayo naman ako para pigilan si Josh.
"Gag* ka pala pare eh. Kung ayaw ng babae, wag mo'ng pilitin!"
"Joshie, let's go. Wag mo ng pansinin niyan. Tara na." I said habang kinukuha ang bag at books ko. Ayokong makasaksi ng away. Kaya nilayo ko na lang si Josh.
"Okay ka lang?"
"Oo. Di ko naman pinapansin yung lalaki."
"Langya talaga yun. Pinagtritripan ka lang nun."
"Alam ko. Wala akong tiwala sa mga ganun. Ikaw? Okay lang ba yung kamay mo?"
"Oo. Okay lang." Nagulat naman ako ng niyakap niya ko.
"Basta para sa'yo." Nagulat naman ako sa ginawa niya kaya speechless ako. Nahalata niya siguro yun kaya tumakbo siya palayo.
Ano nangyayari kay Josh? Wala naman ako'ng nasabi ah?
Sinundan ko lamang siya. Nag-stop siya sa isang lugar kung nasan ang mga kabarkada niya. Nagtago naman ako sa isang place dun pero kita at rinig ko pa din yung pinag-uusapan nila.
JOSH POV
Ang weird. Lumalabas na tuloy ang mga nararamdaman ko. Hay.
"Oy pare! Ano nangyari?" Sabi ni Jay. Kabarkada ko. Alam ng mga kabarkada ko ang nararamdaman ko kay Sam.
"Si Sam nanaman iyan pare, for sure." Sabi ni Jake.
"Sabihin mo na kasi. Wag mo'ng isipin yung rejections. Ang importante, nasabi mo ang nararamdaman mo." Sabi ni Paul.
"Ewan ko. Natatakot talaga ako'ng iwasan ni Sam kapag nalaman niya ang nararamdaman ko. Kaya pinipigilan ko yung sarili ko'ng ma-fall ng sobra." sabi ko.
"Pare. Correction. Na-Fall ka na. Matagal na. Wag mo ng ipagkaila yun." Sabi ni Paul.
Napatigil kami ng makarinig kami ng boses. Boses na kumakanta.
"Pre? Boses ni Samantha 'yan ah?" Sabi ni Jake.
"Every Time You Smile, I Smile
And Every Time You Shine, I'll Shine For You
Whoa Oh I'm Feeling You Baby
Don't Be Afraid To Jump Then Fall, Jump Then Fall Into Me
Baby, I'm Never Gonna Leave You,
Say That You Wanna Be With Me Too
Cause I'm Gonna Stay Through It All So Jump Then Fall..
Hey Joshie. Please. Don't be afraid to JUMP THEN FALL INTO ME. 'Coz I love you too. Really, did I. I loved you since then. And I will love you more."
Tumakbo naman ako papunta sa studio. Di siya kalayuan dito sa place na 'to. Sure ako narinig ni Sam ang napag-usapan namin. Nang nakapunta na ko, nag-smile lamang siya sa'akin at ganun din ako.
"Alam mo na yung message ng kanta?" Sabi niya.
"Oo naman. Sorry. Di ko sinabi. Natakot lang kasi ako na----" Napigilan ako sa pagsasalita dahil kiniss niya ko. Kiniss ako ni Samantha. Ang bestfriend ko. Ang mahal ko.
"I love you. Sobra." Sabi niya.
"I love you too, Samantha. Supeeer." Sabay hug ko saknya.
SAMANTHA'S POV
Hindi ito panaginip. Hindi ito biro lang. Simula nung marinig ko mismo sakanya na mahal niya ko. Tumakbo agad ako sa studio para kantahin ang song na "Jump then Fall". At dun. Pinagsigawan ko sa buong campus. Na mahal ng isang Samantha Gonzales ang isang Joshua Jimenez.
Mahal niya din ako. Mahal din ako ng mahal ko. Mahal din ako ng bestfriend ko. Mahal din ako ng Joshie ko. Tadhana nga naman. :)))))))))))))
Kaya, just don't be afraid to JUMP THEN FALL. :))))
Someday..
Ako si Lorraine. Isa ako'ng highschool student. Meron ako'ng boyfriend, at siya ay si Lucas.
It's been 2 years. Since nung sinagot ko siya. Yeah, today is our 2nd anniversary. Ang kalungkot lang. Almost one week na kami'ng hindi nag-uusap. Kapag text naman, ang tipid palagi ng sinasabi niya. Naaalala ko yung huling text namin.
"Lucas?"
"Oh?"
"Ahm. Bakit di ka nagtetext?"
"Pauwi pa lang ako."
"San ka galing?"
"Di na importante yun. Nakauwi na ko."
"Ah. Kumain ka na?"
"Inaantok na ko. Matutulog na ko."
"Ganun ba? Sige. Good Night. I love you."
"Sige."
See? Wala siyang sinabing response dun sa magic word na yun! Pagtapos nun. Di na kami nagkakatext. Madalang na lang. BUSY daw kasi siya. :/ Kapag nagkikita naman, di kami nagkakausap. Aish. Ngayon, ewan ko. Two years na kami pero, ayun. Di ko alam mangyayari ngayon. :(
Dati halos araw-araw, sinusundo niya ko para sabay kami pumunta ng school. But then, ayun, one week ng di nangyayari yun. Lagi na lang ako'ng mag-isa kapag pumasok.
Pagkadating ko. Bigla ko namang naabutan si Lucas. Ngumiti lang ako sakanya.
But then, nakatingin lang siya sa'akin. No smile. Kaya nawala lang ang ngiti ko.
"Luke." Sabi ko.
"Lorraine."
"Bakit andito ka pa? May klase ka na di'ba?"
"Hinihintay kita. Alam mo naman kung ano ngayon di'ba?" Di ko alam pero bigla ako'ng nabuhayan. Nabuhayan dahil sa tingin ko'y naalala niya kung ano'ng meron ngayon.
"2nd anniversary natin." Nagulat ako ng bigla niya ako'ng hawakan sa braso ko at hinila palayo.
***
Nakarating kami sa school garden.
"Ano ba'ng ginagawa natin dito?" Tanong ko sakanya pagkahinto namin.
"Kailangan nating mag-usap." Moody yung pagkasagot niya. Kinabahan naman ako bigla dahil sa sinabi niya.
"Sige. Ano ba yun?" Sabay tingin ko ng diretso sa mga mata niya. Di ko maintindihan pero feeling ko malulungkot ako sa sasabihin niya.
"Lorraine.....
...tapusin na natin 'to.." Sabay tingin sa mga mata ko. Ako naman, umiwas ng tingin. Hindi ako makapaniwala. Hindi ko expected 'to. Hindi ako handa dito.
"Bakit? Nagkulang ba ako? May nagawa ba ako'ng mali? Luke, please. Ano'ng nangyari? Bakit natin tatapusin ito'ng 2 years na relationship natin? Please. Tell me." Sabay tulo ng luha ko.
"It's just that, ayoko na. May iba na ko'ng mahal..."
"May iba na ko'ng mahal..."
"May iba na ko'ng mahal..."
"May iba na ko'ng mahal..."
Nagpaulit-ulit naman sa isip ko yung last na sinabi niya.
"Lucas, ano 'to? Joke lang 'to di'ba? Mahal kita. Sobra. Di ko kayang mawala ka Luke.."
"Sorry, Lorraine." Sabay iwan niya sa'akin sa kinatatayuan namin.
Napagdesisyunan ko na lang na umuwi. Di na ko pumasok sa klase ko. Nagkulong ako sa kwarto at dun binuhos ang lahat. Binuhos ko ang pag-iyak ko. Binuhos ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Nagulat ako ng tinawagan ako ng bestfriend/classmate/sister ko. Si Mia.
"Ohh?"
"Y U ABSENT HA?"
"KYAAA~ Kailangang sumigaw sa phone! Err."
"HAHA! Sorry naman sistaret! Uy! 2nd anniv niyo di'ba? Bakit ata may nakita ako'ng kasama niyang girl? Ano yun ah?"
"Pumasok talaga ako, Mia. Pero nagkausap kami ni Lucas. We.....broke up."
Matagal-tagal ang katahimikan sa'amin.
"HUWAAAAAAAAAAAAAAAAAT!? So, pinagpalit ka na niya agad dun sa girl na wachuchu na yun! Hmp. He's bad! Really really bad! Di ko akalaing magagawa iyon ni Lu--" Pinutol ko naman siya.
"Magpapahinga na ko Mia. See you tom na lang."
"WAIT!"
"Oh? Bakit?"
"May Singing booth bukas. Ipaparinig sa buong school yung boses. Alam ko'ng kapag stressed ka, pagtutugtog lang ng piano at pagkanta ang gusto mo'ng gawin. Try mo bukas. Okay? Kapag may kailangan ka, andito lang ako, okay?"
"Okay. Thank you, Mia." Sabay baba ng phone.
***
Napaisip ako bigla.
2 years. Ang hirap kalimutan ang pagsasamahan ng ganung katagal. Ang hirap pakawalan ang mga ganung alaala. Ang hirap tanggapin na matapos ang 2 years, ito lang ang magaganap. Katotohanang mahirap tanggapin, pero kailangan. :(
If you have love, set him free. If he comes back, you're meant to be.
Kung may mahal ka, pipiliin mo kung saan siya masaya. Kahit na ang kasiyahan niya ay sa piling ng iba.
Okay, Luke. I'll let go of you. Kahit mahirap, kahit masakit. Kung san ka masaya, dun na din ako. Someday, makakalimutan din kita. Someday, makakamove-on din ako. Someday, magmamahal ulit ako.
***
Kinabukasan.
Pagkapasok ko ng school. Nagkakagulo ang lahat dahil may iba't ibang booth na itinayo ngayon. Nakita ko rin sila Mia pero mas pinili ko munang hindi magpakita. Nakita ko din si Lucas, kasama ang mga kabarkada niya. Masaya siya. Makikita mo sa mukha niya na di ako kawalan sakanya. Na masaya pa din siya kahit wala ako. Di katulad ko na nagmukmok pa sa isang tabi dahil sa pagkawala niya.
Dumiretso na ko sa studio. Alam ko kasi na doon mangyayari ang singing booth. Nag-aayos pa lamang sila nung pumunta ako. At sumenyas naman ako na gagamit ako ng booth nila. Sumenyas naman sila ng sandali lang.
Pinapasok naman ako sa studio at tinanong kung ano'ng ipaplay ko. Sinabi ko naman na I will play the piano at kakanta din. I handed them my 20 php at sinimulan na nilang ayusin ang piano at microphone.
"Attention Students. Let's hear our first singer here. She will play piano and will sing Someday by Nina."
"Hi. Well, I dedicate this song to my beloved. My ex-boyfriend.."
Tapos nun, I started playing the first part.
♫"..Someday you’ll gonna realize
One day you’ll see through my eyes
But then i won’t even be there
I’ll be happy somewhere
Even if i can’t.."♫
Magiging masaya din ako katulad mo. Magiging okay din ako katulad ng nararamdaman mo. Makikita mo rin sa mga mata ko na masaya ako. Di ko alam kung kelan, but someday. I know, someday magiging ganyan ako.
♫"..I know
You dont really see my worth
You think your the last guy on earth
Well i’ve got news for you
I know i’m not that strong
But it won’t take long
Won’t take long.."♫
Sa nakikita ko sa'yo ngayon, di ako isang kawalan para sa'yo. Oo, inaamin ko. ISA KA'NG MALAKING KAWALAN SA'AKIN. At mahirap yun para sa'akin na mawala ka. Alam ko di ako malakas para pakawalan ka pero alam ko'ng di magtatagal ay matatanggap ko din ito. Makakamove-on din ako sa'yo. :(
♫"..Coz someday, someone’s gonna love me
The way, i want you to need me
Someday, someone’s gonna take your place
One day i’ll forget about you
You’ll see, i won’t even miss you
Someday, someday.."♫
Alam ko darating din ang araw na may magmamahal sa'akin. May mamahalin din ako. Darating din ang araw na makakalimutan kita. Mawawala ka din sa isip ko. Mawawala ka din sa puso ko. :'(
♫"..But now
I know you can’t tell
I’m down,and i’m not down anyway
But one day these tears
They will all run dry
I won’t have to cry
Sweet goodbye.."♫
Biglang tumulo ang luha ko, pero di pa rin ako tumigil sa pagplay at pagkanta.
♫"..Coz someday, someone’s gonna love me
The way, i want you to need me
Someday, someone’s gonna take your place
One day i’ll forget about you
You’ll see, i won’t even miss you
Someday, someday.."♫
Nang matapos ang kanta, rinig ang pagpalakpakan ng mga estudyanteng nakikinig sa grounds. Pati ang mga tao sa studio ay napa-palakpak din at may kasama pang pagpahid sa mga luha nila.
Sumenyas naman sila na magbigay na ako ng message. Kasama din kasi yun sa bayad. Pinunasan ko ang mukha ko bago nagsalita.
"Uhm. Luke. It's me, Lorraine. That song, I dedicated it to you. Alam ko masaya ka na. Samantalang eto ako, dinadamdam pa din ang sakit ng pagkawala mo. Lucas, di ako nandito para magmakaawang balikan mo ko. Andito ako para mag-good bye. Di mo kasi ako binigyan ng chance mag-good bye eh. So, eto. I hope you're happy now. With the girl you are loving right now. Good Bye Luke. Thanks for the 2years of loving me. Thank you. Good bye."
Tumayo na ko at umalis ng studio. Di ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko. Pero alam ko'ng ginawa ko ang dapat. Ang dapat para sa'akin, para sa'amin. Sinalubog naman ako ni Mia.
"Tahan na girl, It's the right thing to do. To let go.."
Let go. Most hurtful word I've ever heard. But then, SOMEDAY, it will be worth it.
It's been 2 years. Since nung sinagot ko siya. Yeah, today is our 2nd anniversary. Ang kalungkot lang. Almost one week na kami'ng hindi nag-uusap. Kapag text naman, ang tipid palagi ng sinasabi niya. Naaalala ko yung huling text namin.
"Lucas?"
"Oh?"
"Ahm. Bakit di ka nagtetext?"
"Pauwi pa lang ako."
"San ka galing?"
"Di na importante yun. Nakauwi na ko."
"Ah. Kumain ka na?"
"Inaantok na ko. Matutulog na ko."
"Ganun ba? Sige. Good Night. I love you."
"Sige."
See? Wala siyang sinabing response dun sa magic word na yun! Pagtapos nun. Di na kami nagkakatext. Madalang na lang. BUSY daw kasi siya. :/ Kapag nagkikita naman, di kami nagkakausap. Aish. Ngayon, ewan ko. Two years na kami pero, ayun. Di ko alam mangyayari ngayon. :(
Dati halos araw-araw, sinusundo niya ko para sabay kami pumunta ng school. But then, ayun, one week ng di nangyayari yun. Lagi na lang ako'ng mag-isa kapag pumasok.
Pagkadating ko. Bigla ko namang naabutan si Lucas. Ngumiti lang ako sakanya.
But then, nakatingin lang siya sa'akin. No smile. Kaya nawala lang ang ngiti ko.
"Luke." Sabi ko.
"Lorraine."
"Bakit andito ka pa? May klase ka na di'ba?"
"Hinihintay kita. Alam mo naman kung ano ngayon di'ba?" Di ko alam pero bigla ako'ng nabuhayan. Nabuhayan dahil sa tingin ko'y naalala niya kung ano'ng meron ngayon.
"2nd anniversary natin." Nagulat ako ng bigla niya ako'ng hawakan sa braso ko at hinila palayo.
***
Nakarating kami sa school garden.
"Ano ba'ng ginagawa natin dito?" Tanong ko sakanya pagkahinto namin.
"Kailangan nating mag-usap." Moody yung pagkasagot niya. Kinabahan naman ako bigla dahil sa sinabi niya.
"Sige. Ano ba yun?" Sabay tingin ko ng diretso sa mga mata niya. Di ko maintindihan pero feeling ko malulungkot ako sa sasabihin niya.
"Lorraine.....
...tapusin na natin 'to.." Sabay tingin sa mga mata ko. Ako naman, umiwas ng tingin. Hindi ako makapaniwala. Hindi ko expected 'to. Hindi ako handa dito.
"Bakit? Nagkulang ba ako? May nagawa ba ako'ng mali? Luke, please. Ano'ng nangyari? Bakit natin tatapusin ito'ng 2 years na relationship natin? Please. Tell me." Sabay tulo ng luha ko.
"It's just that, ayoko na. May iba na ko'ng mahal..."
"May iba na ko'ng mahal..."
"May iba na ko'ng mahal..."
"May iba na ko'ng mahal..."
Nagpaulit-ulit naman sa isip ko yung last na sinabi niya.
"Lucas, ano 'to? Joke lang 'to di'ba? Mahal kita. Sobra. Di ko kayang mawala ka Luke.."
"Sorry, Lorraine." Sabay iwan niya sa'akin sa kinatatayuan namin.
Napagdesisyunan ko na lang na umuwi. Di na ko pumasok sa klase ko. Nagkulong ako sa kwarto at dun binuhos ang lahat. Binuhos ko ang pag-iyak ko. Binuhos ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Nagulat ako ng tinawagan ako ng bestfriend/classmate/sister ko. Si Mia.
"Ohh?"
"Y U ABSENT HA?"
"KYAAA~ Kailangang sumigaw sa phone! Err."
"HAHA! Sorry naman sistaret! Uy! 2nd anniv niyo di'ba? Bakit ata may nakita ako'ng kasama niyang girl? Ano yun ah?"
"Pumasok talaga ako, Mia. Pero nagkausap kami ni Lucas. We.....broke up."
Matagal-tagal ang katahimikan sa'amin.
"HUWAAAAAAAAAAAAAAAAAT!? So, pinagpalit ka na niya agad dun sa girl na wachuchu na yun! Hmp. He's bad! Really really bad! Di ko akalaing magagawa iyon ni Lu--" Pinutol ko naman siya.
"Magpapahinga na ko Mia. See you tom na lang."
"WAIT!"
"Oh? Bakit?"
"May Singing booth bukas. Ipaparinig sa buong school yung boses. Alam ko'ng kapag stressed ka, pagtutugtog lang ng piano at pagkanta ang gusto mo'ng gawin. Try mo bukas. Okay? Kapag may kailangan ka, andito lang ako, okay?"
"Okay. Thank you, Mia." Sabay baba ng phone.
***
Napaisip ako bigla.
2 years. Ang hirap kalimutan ang pagsasamahan ng ganung katagal. Ang hirap pakawalan ang mga ganung alaala. Ang hirap tanggapin na matapos ang 2 years, ito lang ang magaganap. Katotohanang mahirap tanggapin, pero kailangan. :(
If you have love, set him free. If he comes back, you're meant to be.
Kung may mahal ka, pipiliin mo kung saan siya masaya. Kahit na ang kasiyahan niya ay sa piling ng iba.
Okay, Luke. I'll let go of you. Kahit mahirap, kahit masakit. Kung san ka masaya, dun na din ako. Someday, makakalimutan din kita. Someday, makakamove-on din ako. Someday, magmamahal ulit ako.
***
Kinabukasan.
Pagkapasok ko ng school. Nagkakagulo ang lahat dahil may iba't ibang booth na itinayo ngayon. Nakita ko rin sila Mia pero mas pinili ko munang hindi magpakita. Nakita ko din si Lucas, kasama ang mga kabarkada niya. Masaya siya. Makikita mo sa mukha niya na di ako kawalan sakanya. Na masaya pa din siya kahit wala ako. Di katulad ko na nagmukmok pa sa isang tabi dahil sa pagkawala niya.
Dumiretso na ko sa studio. Alam ko kasi na doon mangyayari ang singing booth. Nag-aayos pa lamang sila nung pumunta ako. At sumenyas naman ako na gagamit ako ng booth nila. Sumenyas naman sila ng sandali lang.
Pinapasok naman ako sa studio at tinanong kung ano'ng ipaplay ko. Sinabi ko naman na I will play the piano at kakanta din. I handed them my 20 php at sinimulan na nilang ayusin ang piano at microphone.
"Attention Students. Let's hear our first singer here. She will play piano and will sing Someday by Nina."
"Hi. Well, I dedicate this song to my beloved. My ex-boyfriend.."
Tapos nun, I started playing the first part.
♫"..Someday you’ll gonna realize
One day you’ll see through my eyes
But then i won’t even be there
I’ll be happy somewhere
Even if i can’t.."♫
Magiging masaya din ako katulad mo. Magiging okay din ako katulad ng nararamdaman mo. Makikita mo rin sa mga mata ko na masaya ako. Di ko alam kung kelan, but someday. I know, someday magiging ganyan ako.
♫"..I know
You dont really see my worth
You think your the last guy on earth
Well i’ve got news for you
I know i’m not that strong
But it won’t take long
Won’t take long.."♫
Sa nakikita ko sa'yo ngayon, di ako isang kawalan para sa'yo. Oo, inaamin ko. ISA KA'NG MALAKING KAWALAN SA'AKIN. At mahirap yun para sa'akin na mawala ka. Alam ko di ako malakas para pakawalan ka pero alam ko'ng di magtatagal ay matatanggap ko din ito. Makakamove-on din ako sa'yo. :(
♫"..Coz someday, someone’s gonna love me
The way, i want you to need me
Someday, someone’s gonna take your place
One day i’ll forget about you
You’ll see, i won’t even miss you
Someday, someday.."♫
Alam ko darating din ang araw na may magmamahal sa'akin. May mamahalin din ako. Darating din ang araw na makakalimutan kita. Mawawala ka din sa isip ko. Mawawala ka din sa puso ko. :'(
♫"..But now
I know you can’t tell
I’m down,and i’m not down anyway
But one day these tears
They will all run dry
I won’t have to cry
Sweet goodbye.."♫
Biglang tumulo ang luha ko, pero di pa rin ako tumigil sa pagplay at pagkanta.
♫"..Coz someday, someone’s gonna love me
The way, i want you to need me
Someday, someone’s gonna take your place
One day i’ll forget about you
You’ll see, i won’t even miss you
Someday, someday.."♫
Nang matapos ang kanta, rinig ang pagpalakpakan ng mga estudyanteng nakikinig sa grounds. Pati ang mga tao sa studio ay napa-palakpak din at may kasama pang pagpahid sa mga luha nila.
Sumenyas naman sila na magbigay na ako ng message. Kasama din kasi yun sa bayad. Pinunasan ko ang mukha ko bago nagsalita.
"Uhm. Luke. It's me, Lorraine. That song, I dedicated it to you. Alam ko masaya ka na. Samantalang eto ako, dinadamdam pa din ang sakit ng pagkawala mo. Lucas, di ako nandito para magmakaawang balikan mo ko. Andito ako para mag-good bye. Di mo kasi ako binigyan ng chance mag-good bye eh. So, eto. I hope you're happy now. With the girl you are loving right now. Good Bye Luke. Thanks for the 2years of loving me. Thank you. Good bye."
Tumayo na ko at umalis ng studio. Di ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko. Pero alam ko'ng ginawa ko ang dapat. Ang dapat para sa'akin, para sa'amin. Sinalubog naman ako ni Mia.
"Tahan na girl, It's the right thing to do. To let go.."
Let go. Most hurtful word I've ever heard. But then, SOMEDAY, it will be worth it.
How Do I Breathe?
Ako si Chezkah. Maganda, matalino, mabait, makulit at funny kasama. Pero maldita din ako. Maldita ako sa mga taong di totoo. Tapang ko eh. Natuto na kasi ako sa mga naranasan ko'ng pangyayari sa buhay ko.
Gaya ng ibang babae, inlove din ako. OO, INLOVE AKO. Kahit na ilang beses na ko'ng iniwan at niloko. I still fall in love. Di naman natatapos ang buhay natin sa mga pang-iiwan ng mga taong walang kwenta eh. We should continue living without them lang.
Again, inlove ako. Inlove ako kay Renz, ang basketball player ng buhay ko, ay este! Ng school namin. Kumbaga, siya na ang MVP sa'amin. Gwapo si Renz, (at bagay kami!) mabait, maputi, singkit..... GAAAH~ Everytime na dinedescribe ko siya, kinikilig ako. Everytime na iniimagine ko mukha niya, napapangiti ako. Landi much? Hindi naman, inlove lang. :)
Dumating yung time na nakilala na ko ni Renz. Paano? Classmate, seatmate at groupmate ko lang naman siya nung third year high school ako. ::) At isa pa. Siya ang escort at muse sa klase namin. Hmm. Yeaaaah. More liked it. At dahil dito, naging close ko si Renz. Naging close ko ang taong pinapangarap ko. :D Akala ko magiging pangarap ko na lamang ang isang Renz Ong. :">
Kinikilig ako tuwing magkasama kami. Kinikilig ako kapag dinededicate niya sa'akin yung mga pag-shoot niya kapag nagpa-practice sila ng basketball. OO, andun ako para manuod. Pinapapunta niya kasi ako eh. Saka, minsan lang yun. Kaya kailangan i-grab na! :D Kinikilig ako kapag ngumingti siya. Minsan nga, inaakbayan niya ko tuwing ipapakilala niya ko sa mga kakilala niya eh. But, pinapakilala niya ko as FRIEND, not Girlfriend. :D
Sa tingin ko, mahal ko na siya. Mahal na ng isang Chezkah Lua ang isang Renz Ong. :)
Minsan nga, napapa-assume na ko eh. Gusto rin kaya ako ni Renz? Oo, alam ko. Masama mag-assume. Baka masaktan lang ako or what-so-ever will happen. Eh, feeling ko talaga eh. Kayo kaya dito sa kalagayan ko. Nang mag-assume din kayo. -________-
Eh eto na nga, after 2years na single. TAKEN NA KO.
TAKEN NA ANG PUSO KO. :)
Di ko na nga kayang mawala si Renz sa buhay ko eh. Cheesy much? Eh, ganun yung feeling ko.
Sa mga pinapakita niya, sa mga tingin niya, sa mga ngiti niya, kahit sino mag-aasume na may gusto sakanila yung lalaki kapag ganun. So, ako? Oo, assumera na kung assumera. Ako na din ang dakilang assumera. Pero feeling ko talaga gusto din niya ko.
"Feeling mo lang yun!" Sigaw sa'akin ni Roxanne. Bestfriend ko.
"Eh? Pake mo ba? Ikaw kaya dito, nang ma-feel mo!" Sigaw ko din sakanya. Napatingin naman sa'amin yung mga tao sa canteen. Nakalimutan naming nasa canteen pala kami, sumisigaw pa kami, nakakahiya. :/
"Labas nga tayo dito, dun tayo mag-usap." sabay yuko palabas namin ni Rox.
***
"Oh? Abeeer? Eto lang ah? Di ka pa niya nililigawan o kaya sinabi na niya ba'ng GUSTO KA NIYA? Bakit ka maga-assume?" Sabi niya pagkalabas namin.
"Sa mga pinapakita niya nga! Di'ba actions speak louder than words. Oh di'ba? May point?" Sabat ko kay Rox.
"My friend, ayoko lang maulit yung nasaktan ka ng two in a row at inabot ka ng two years dahil dun. Akala mo ba di ko napapansin na nalulungkot ka pa din dahil dun? Haaay." Sabi niya. Napatahimik ako. Napansin pala niya. Kahit kasi sinasabi ko'ng naka-move on at kinalimutan ko na, may mga oras na naalala ko at nalulungkot pa din ako dahil sa nangyari.
"Friend, di ko na hahayaan mangyari pa yun sa'akin. Promise!" Sabay hug ko sakanya. Alam ko kasi na nag-aalala lang si Rox sa'akin.
***
Lumalabas kami ni Renz. At oo, super saya siya kasama. Lalo ko tuloy minamahal yung taong 'to. :)))
Minsan nga, kasama namin si Rox eh. And kahit si Rox, masaya din kapag kasama yun. So, atleast now alam niya kung bakit ko yun minamahal. :)
***
Habang naglalakad ako papuntang rooftop. Nakarinig ako ng dalawang nag-uusap.
"Si Renz at Rox yun ah?" Gumawa ako ng evil plan. Gugulatin ko sana silang dalawa pero nagsalita bigla si Rox.
"Ayoko masaktan bestfriend ko." Huh? Ano pinagsasabi niya? Mas mabuti pa'ng makinig na lang ako. Mukha kasing serious mga mukha nila eh.
"Pero, lalo siyang masasaktan kapag itago natin 'to." Sabi ni Renz. Ano yun? Ano yung tinatago nila?
"Pero, ayoko talaga. Mahal ko bestfriend ko. Ayoko na masaktan pa ulit yun." Sabi ni Rox. Ano ba? Di ko sila maintindihan.
"Sino mas mahal mo? Siya o ako?" o_O WHAT? Ano yun? Ano yung sinasabi ni Renz?
"Siyempre ikaw. Pero mahal ka din ng bestfriend ko. At magagalit yun kapag nalaman niyang tayo." Teka? Tama ba yung narinig ko? Si Rox at Renz? Si-sila na?
"Kung mahal talaga ako ni Chezkah, pipiliin niya kung saan ako masaya. Mahal ko din naman siya eh. Pero, ikaw talaga mas mahal ko." Sabay yakap ni Renz kay Rox.
Dahil dun, nabagsak ang mga dala ko. Na dahilan kaya napatingin sa'akin sila Renz at Rox. Napabitaw sila sa pagkakayakap nila at lalapitan sana ako ni Roxanne nang pinigilan siya ni Renz. At si Renz ang lumapit.
Pagkalapit niya, sinampal ko siya.
"Bakit niyo nagawa 'to? Ano ba nagawa ko'ng mali? Bakit pinaramdam mo sa'akin 'to?" Sabi ko ng tuluy-tuloy habang tuluy-tuloy di'ng tumulo ang luha ko.
"Chezkah, look. Calm down. Mage-explain ako."
"Wala na. Narinig ko na ang lahat. At sapat na yun para sabihing niloko niyo lang ako." Lumapit naman sa'amin si Rox.
"Friend, sorry. Ayoko lang masaktan ka at---" *SLAP Sinampal ko siya.
"Wag mo ko'ng matawag-tawag na friend! Ayaw mo'ng masaktan ako? Pwes, ano to'ng ginagawa niyo sa'akin? Hindi ba pananakit ang tawag niyo dito? Magsama kayo!" Sabay takbo ko paalis.
Ang sakit. Ang taong mahal ko. At ang bestfriend ko. Kapwa niloko lang ako. Di ko matanggap. Di ako makapaniwala. Eto nama'ng Renz na 'to. Hmp. Bakit ko ba hinayaan ang sarili ko na mainlove sakanya. Bakit niya kasi siya nagparamdam na parang meron nga? Hay. :|
Ngayon? Ngayon di ko na alam ang gagawin ko.
Paano na lamang ako mabubuhay kung yung lakas ko wala na?
OA man. Pero oo, kahit hindi naging kami ni Renz, He means a lot for me. He's my everything. And I don't know How do I breathe, without HIM by my side. :(
Gaya ng ibang babae, inlove din ako. OO, INLOVE AKO. Kahit na ilang beses na ko'ng iniwan at niloko. I still fall in love. Di naman natatapos ang buhay natin sa mga pang-iiwan ng mga taong walang kwenta eh. We should continue living without them lang.
Again, inlove ako. Inlove ako kay Renz, ang basketball player ng buhay ko, ay este! Ng school namin. Kumbaga, siya na ang MVP sa'amin. Gwapo si Renz, (at bagay kami!) mabait, maputi, singkit..... GAAAH~ Everytime na dinedescribe ko siya, kinikilig ako. Everytime na iniimagine ko mukha niya, napapangiti ako. Landi much? Hindi naman, inlove lang. :)
Dumating yung time na nakilala na ko ni Renz. Paano? Classmate, seatmate at groupmate ko lang naman siya nung third year high school ako. ::) At isa pa. Siya ang escort at muse sa klase namin. Hmm. Yeaaaah. More liked it. At dahil dito, naging close ko si Renz. Naging close ko ang taong pinapangarap ko. :D Akala ko magiging pangarap ko na lamang ang isang Renz Ong. :">
Kinikilig ako tuwing magkasama kami. Kinikilig ako kapag dinededicate niya sa'akin yung mga pag-shoot niya kapag nagpa-practice sila ng basketball. OO, andun ako para manuod. Pinapapunta niya kasi ako eh. Saka, minsan lang yun. Kaya kailangan i-grab na! :D Kinikilig ako kapag ngumingti siya. Minsan nga, inaakbayan niya ko tuwing ipapakilala niya ko sa mga kakilala niya eh. But, pinapakilala niya ko as FRIEND, not Girlfriend. :D
Sa tingin ko, mahal ko na siya. Mahal na ng isang Chezkah Lua ang isang Renz Ong. :)
Minsan nga, napapa-assume na ko eh. Gusto rin kaya ako ni Renz? Oo, alam ko. Masama mag-assume. Baka masaktan lang ako or what-so-ever will happen. Eh, feeling ko talaga eh. Kayo kaya dito sa kalagayan ko. Nang mag-assume din kayo. -________-
Eh eto na nga, after 2years na single. TAKEN NA KO.
TAKEN NA ANG PUSO KO. :)
Di ko na nga kayang mawala si Renz sa buhay ko eh. Cheesy much? Eh, ganun yung feeling ko.
Sa mga pinapakita niya, sa mga tingin niya, sa mga ngiti niya, kahit sino mag-aasume na may gusto sakanila yung lalaki kapag ganun. So, ako? Oo, assumera na kung assumera. Ako na din ang dakilang assumera. Pero feeling ko talaga gusto din niya ko.
"Feeling mo lang yun!" Sigaw sa'akin ni Roxanne. Bestfriend ko.
"Eh? Pake mo ba? Ikaw kaya dito, nang ma-feel mo!" Sigaw ko din sakanya. Napatingin naman sa'amin yung mga tao sa canteen. Nakalimutan naming nasa canteen pala kami, sumisigaw pa kami, nakakahiya. :/
"Labas nga tayo dito, dun tayo mag-usap." sabay yuko palabas namin ni Rox.
***
"Oh? Abeeer? Eto lang ah? Di ka pa niya nililigawan o kaya sinabi na niya ba'ng GUSTO KA NIYA? Bakit ka maga-assume?" Sabi niya pagkalabas namin.
"Sa mga pinapakita niya nga! Di'ba actions speak louder than words. Oh di'ba? May point?" Sabat ko kay Rox.
"My friend, ayoko lang maulit yung nasaktan ka ng two in a row at inabot ka ng two years dahil dun. Akala mo ba di ko napapansin na nalulungkot ka pa din dahil dun? Haaay." Sabi niya. Napatahimik ako. Napansin pala niya. Kahit kasi sinasabi ko'ng naka-move on at kinalimutan ko na, may mga oras na naalala ko at nalulungkot pa din ako dahil sa nangyari.
"Friend, di ko na hahayaan mangyari pa yun sa'akin. Promise!" Sabay hug ko sakanya. Alam ko kasi na nag-aalala lang si Rox sa'akin.
***
Lumalabas kami ni Renz. At oo, super saya siya kasama. Lalo ko tuloy minamahal yung taong 'to. :)))
Minsan nga, kasama namin si Rox eh. And kahit si Rox, masaya din kapag kasama yun. So, atleast now alam niya kung bakit ko yun minamahal. :)
***
Habang naglalakad ako papuntang rooftop. Nakarinig ako ng dalawang nag-uusap.
"Si Renz at Rox yun ah?" Gumawa ako ng evil plan. Gugulatin ko sana silang dalawa pero nagsalita bigla si Rox.
"Ayoko masaktan bestfriend ko." Huh? Ano pinagsasabi niya? Mas mabuti pa'ng makinig na lang ako. Mukha kasing serious mga mukha nila eh.
"Pero, lalo siyang masasaktan kapag itago natin 'to." Sabi ni Renz. Ano yun? Ano yung tinatago nila?
"Pero, ayoko talaga. Mahal ko bestfriend ko. Ayoko na masaktan pa ulit yun." Sabi ni Rox. Ano ba? Di ko sila maintindihan.
"Sino mas mahal mo? Siya o ako?" o_O WHAT? Ano yun? Ano yung sinasabi ni Renz?
"Siyempre ikaw. Pero mahal ka din ng bestfriend ko. At magagalit yun kapag nalaman niyang tayo." Teka? Tama ba yung narinig ko? Si Rox at Renz? Si-sila na?
"Kung mahal talaga ako ni Chezkah, pipiliin niya kung saan ako masaya. Mahal ko din naman siya eh. Pero, ikaw talaga mas mahal ko." Sabay yakap ni Renz kay Rox.
Dahil dun, nabagsak ang mga dala ko. Na dahilan kaya napatingin sa'akin sila Renz at Rox. Napabitaw sila sa pagkakayakap nila at lalapitan sana ako ni Roxanne nang pinigilan siya ni Renz. At si Renz ang lumapit.
Pagkalapit niya, sinampal ko siya.
"Bakit niyo nagawa 'to? Ano ba nagawa ko'ng mali? Bakit pinaramdam mo sa'akin 'to?" Sabi ko ng tuluy-tuloy habang tuluy-tuloy di'ng tumulo ang luha ko.
"Chezkah, look. Calm down. Mage-explain ako."
"Wala na. Narinig ko na ang lahat. At sapat na yun para sabihing niloko niyo lang ako." Lumapit naman sa'amin si Rox.
"Friend, sorry. Ayoko lang masaktan ka at---" *SLAP Sinampal ko siya.
"Wag mo ko'ng matawag-tawag na friend! Ayaw mo'ng masaktan ako? Pwes, ano to'ng ginagawa niyo sa'akin? Hindi ba pananakit ang tawag niyo dito? Magsama kayo!" Sabay takbo ko paalis.
Ang sakit. Ang taong mahal ko. At ang bestfriend ko. Kapwa niloko lang ako. Di ko matanggap. Di ako makapaniwala. Eto nama'ng Renz na 'to. Hmp. Bakit ko ba hinayaan ang sarili ko na mainlove sakanya. Bakit niya kasi siya nagparamdam na parang meron nga? Hay. :|
Ngayon? Ngayon di ko na alam ang gagawin ko.
Paano na lamang ako mabubuhay kung yung lakas ko wala na?
OA man. Pero oo, kahit hindi naging kami ni Renz, He means a lot for me. He's my everything. And I don't know How do I breathe, without HIM by my side. :(
12:51..
"Matagal ko ng tinatago to'ng nararamdaman ko, at siguro nga, this would be the time that I should confess about it. Coleen, I love you. Pwede ba'ng manligaw?"
From: Bhez Ryan
December 1, 2030 12:51 pm
Ako si Coleen. Simple lang. 2nd year college na at taking up BS Accountancy. Ang nagtext ay ang best guy friend ko. Si Ryan. 2nd year college na din and taking up BS Architecture. Nag-aaral kami sa iisang school. At magkaibigan na kami since highschool.
Inaamin ko, gusto ko din si Ryan. Pero, yung mga time na yun. Iba ang gusto niya. Kaya natakot ako'ng sabihin ang nararamdaman ko. Nagka-girlfriend siya nung 3rd year high school kami. Sinuportahan ko naman siya. Kaso yun nga, alam ko ang limitasyon ko at iniwasan ko siya nung mga oras na yun.
Pero, makulit talaga si Ryan. Makulit talaga ang Bhez ko. Tuluy-tuloy pa rin kasi siyang lumalapit sa'akin. Minsan nga, nagseselos na ang girlfriend niya dahil palagi na lang daw AKO ang bukambibig ni Ryan. Lalo na nga noong umalis si Ryan sa gala nilang magkakaibigan dahil sa'akin. Nagsuka lang naman ako nun, at dahil siya ang nasa speed dial ko kaya siya agad ang nasabihan ko nun. OA lang siguro siya kaya tumakbo paalis sa gala nila para sa'akin. :D
Tumagal ng sampung buwan ang relasyon nila. Alam ko, nasaktan si Ryan ng mga oras na yun. Kaya ako? Dahil nga dakilang BESTFRIEND lang ako. Ako ang naging iyakan niya nung mga oras na yun. Ako ang naging karamay niya sa kabila ng sakit na nararamdaman niya.
Di nagtagal ay nagkaroon ulit siya ng girlfriend. She's half American half Filipino. At katulad pa din ng nangyari dati, naghiwalay ulit sila nung 1st year college kami. At this time, inakala ng babae na niloko siya ni Ryan. Akala ng babae na GIRLFRIEND din niya ko. At kaya nagawa ng babae na makipagrelasyon din sa iba habang sila pa ng kaibigan ko. At isang araw, ayun nakita namin ang babae kasama ang lalaki'ng pinantapat niya sa kaibigan ko.
Siyempre, ganun ulit ang ginawa ko. Naging bestfriend din ako sakanya. Kaya lang, tao lang din ako. Napapagod. Nagsasawa. Nasasaktan.
Kaya sinabi ko kay Ryan ang nararamdaman ko.
"Bhez. Di ko na kaya. Di ko na kayang itago pa 'to. Mahal kita, Bhez. Sobra. Gusto na kita dati pa. Pero takot lang ako na sabihin 'to. Bhez. Sana wag ka'ng magbago sa'akin dahil sa sinabi ko.."
To: Bhez Ryan.
November 25, 2030 12:51 am
Pinag-isipan ko yan, kaya inabot na ko ng madaling-araw para dun.
Hindi naman ako nag-expect na sabihin ni Ryan na gusto niya din ako. Basta, ang importante, nasabi ko ang nararamdaman ko.
At ayun nga, di kami nag-iwasan ni Ryan. Kahit naiilang ako, nagpatuloy pa din ang mga dati naming ginagawa. At napag-isip isip ko na, okay na din siguro 'to. :)
Hanggang sa itext niya ang tungkol sa gusto niyang panliligaw. Nung una, tumibok ng malakas ang dibdib ko. At unti-unti ko'ng naramdaman ang saya sa'akin, nalaman ko din kasi na ang taong minamahal ko dati pa, ay gusto rin ako ngayon. :)
***
Hanggang sa dumating na ang panahon na sa tingin ko'y tama na para sa'aming dalawa.
Kumakain kami ng ice cream sa park. Nang maubos namin yun. Nag-swing kami at doon na nag-usap.
"Pagod ka na ba?" Tanong ko sakanya.
"Pagod? Saan?" Tanong niya naman.
"Sa panliligaw sa'akin?" Tanong ko ulit.
"Ako? Mapapagod? Hindi no!" Sabi niya.
"Hehe. Gusto ko lang na.."
"Na ano yun?"
"Bhez. Gusto na kitang maging BABE ko..."
"Sinasagot mo na ko?"
"Ay hindi, tinatanong kita!" :P
Pagkatapos nun, niyakap niya ko ng mahigpit.
"I love you, Coleeeeeeen! Teka.." Sabay kuha sa cellphone niya.. "12:51 mo ko sinagot! Ang galing!" Sabay yakap niya ulit sa'kin.
Ang galing lang ah? 12:51? Ang dami'ng nangyari sa oras na yan. Una, umamin ako kay Ryan, tapos nung nagtapat siya tapos eto na. Sinagot ko ang bestfriend ko'ng mahal. :)
***
Naging masaya ang relasyon namin ni Ryan. Hindi nag-aaway, laging nagkakaintindihan.
Dumating ang first month namin together, at nung sumapit ang 12:51 ay dumilim ang classroom namin, at maya-maya, andun na siya sa likod ng classroom namin at sinigaw na, "Baby, it's January 13, 12:51pm.." Napatingin lang ako nun sakanya, mga kaklase ko naman nakatingin lang sa'akin. Ayun, kasabwat niya ang prof at mga kaklase ko para lamang sa surprise na yun. At oo, masaya ako. Napakasaya ko nung araw na yun. :)
Hanggang sa dumating ang Anniversarry namin, nag-date kami sa isang restaurant, at nung sumapit ulit ang 12:51pm tumayo siya sa gitna ng restaurant at doon ay inalayan ako ng kanta. At oo, first time ko'ng marinig siyang kumanta kaya gulat na gulat ako. :)
Makalipas ang mga ilang buwan, madalas na kami'ng nag-aaway. Madalas ng umiinit ang ulo ni Ryan sa'akin. Minsan nga, kahit simpleng hindi ko lang pagtawag sa gabi ay ikinakagalit na niya. Lalo na kapag hindi ako sumasama sakanya kapag gusto niyang umalis.
"Babe. Ayoko pumasok, alis na lang tayo.." Sabi niya habang naglalakad kami papasok.
"Uy! Ano ka ba! Madalas ka ng ganyan ah? Hindi pwede, papasok tayo? Okay?" Sabay una ko sakanya papasok.
Hinatid niya ko sa building ng course ko at umalis. Haaaay. Galit nanaman siya. :/
***
2hour break namin kaya napagpasyahan ko'ng tawagan si Ryan.
"Babe?" Pambungad ko sakanya.
"Ooh?" Maikli niyang sagot.
"Asan ka? Break namin sabay tayo---"
"Busy ako." Di niya ko pinatapos magsalita at binaba agad ang phone. Galit nanaman siya. Haaay. Mas mabuti pa siguro kung puntahan ko na lang siya sa building nila.
Pumunta ako sa may building nila, at umaakyat ako sa may hagdan ng napansin ko'ng pinagtitinginan ako ng mga tao. Maya-maya, may lumapit sa'aking dalawang babae.
"Ikaw si Coleen di'ba?" Sabi nung isa.
"Yung girlfriend ni Ryan?" Sabi naman nung isa.
"Ah. Oo ako nga. Bakit?"
"Maganda naman siya ah?"
"Oo nga, mukhang matalino pa."
"Bakit kaya ganun si Ryan?"
"Sayang yung girl."
Rinig ko ang mga bulungan nila.
"Yung boyfriend mo. Andun sa taas. May kalandian." Sabi ulit nung isang babae.
"Ano ka ba! Hindi lang yun kalandian no!?" Sabi niya sa isang babae at tingin naman sa'akin. "Girlfriend na daw niya si Jessa!"
"Sino'ng Jessa?" Tanong ko sakanila.
"Girl, architecture din ang course niya. At kung gusto mo talaga malaman ang lahat, nasa taas sila.. Sayang ka girl, pretty ka pa naman.." Sabi niya habang tina-tap ang balikat ko.
Nagbuntung-hininga ako at sinabing, "Salamat." sa dalawang babae. Umakyat ako. At gaya nga ng sinabi nila sa'akin. Andun nga si Ryan, may kasamang babae. At mukahang masaya pa siya. :/ Lumapit ako sakanya. Tumigil siya sa kakatawa at binitawan ang kamay ng babae ng nakalapit na ko.
"So, eto pala ang busy.." Sabi ko.
Nakayuko lamang si Ryan. "Sino siya, Ryan?" Tanong ko.
"Well, sino ka ba?" Sabi ng babae.
"Ako ang girlfriend niya! At di oikaw ang kausap ko kaya wag ka'ng sumabat!" Sagot ko sa babae.
"HAHA! Poor girl, hindi na ngayon. Dahil ako na ang girlfriend ni Ryan.." Sasampalin ko sana yung babae, pero pinigilan ako ni Ryan, hinawakan niya ang braso ko. "Huwag mo siyang sasaktan.." Sabi niya. Bumitaw naman ako at tumakbo pababa.
Hindi niya ko hinabol. Hindi niya ko pinigilang umalis para magpaliwanag. Hindi niya ko tinawag para tumigil ako. :( Siguro nga, hindi niya na ko mahal. Siguro nga, di na ako importante sakanya. Siguro nga, di siya ang dapat sa'akin. Kaya kahit masakit, siguro nga, mas mabuti ng maghiwalay na lang kami. </3
Umiyak ako. Hindi tumigil ang pagtulo ng luha ko. Pumasok ako sa next class ko ng namamaga ang mga mata ko. Di ako nag-lunch. Ang ginawa ko sa lunch break namin ay tinambay ko sa field. At mapagbiro nga naman ang tadhana, dahil mula doon, tanaw ko si Ryan...
at ang bago niyang girlfriend..</3
"You're stupid. You're a fool! But inspite of these, I still love you. :'( But now, I hate you. You broke my heart. Tama na. Pagod na din ako. It's over.....
Break na tayo.."
To: Ryan
October 11, 2031 12:51pm